برای دوست عزیزم دکتر سالاری که خیلی وقته نشده ببینمش:
(از قشنگترین ترانه های داریوش)

از عذاب جاده خسته /// نرسیده و رسیده
آهی از سر رسیدن /// نکشیده و کشیده

غم سرگردونیامو /// با تو صادقانه گفتم
اسمی که اسم شبم بود /// با تو عاشقانه گفتم

من سرگردون ساده /// تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما /// تورو عاشق می دونستم

تو تمام طول جاده /// که افق برابرم بود
شوق تو راه توشه ی من /// اسم تو همسفرم بود

من دل شیشه ای هرجا /// هر شکستن که شکستم
زیر کوه بار غصه /// هر نشستن که نشستم

عشق تو از خاطرم برد /// که نحیفم و پیاده
تو رو فریاد زدم و باز /// خون شدم تو رگ جاده

نیزه ی نم باد شرجی /// وسط دشت تابستون
تازیانه های رگبار /// توی چله ی زمستون

نتونستن، نتونستن /// کینه ی منو بگیرن
از ن خسته ی خسته /// شوق رفتن و بگیرن

حالا که رسیدم این جا /// پره قصه برا گفتن
پر نیاز تو برای /// آب کشیدن و شنفتن

تورو با خودم غریبه /// از غمم جدا می بینم
خودمو پر از ترانه /// تو رو بی صدا می بینم

اون همیشه با محبت /// برا من دیگه نیستی
نگو صادقه این عشقت /// آخه چشمات میگه نیستی

من سرگردون ساده /// تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما /// تورو عاشق می دونستم

تا بعد