عذاب جاده
برای دوست عزیزم دکتر سالاری که خیلی وقته نشده ببینمش:
(از قشنگترین ترانه های داریوش)
از عذاب جاده خسته /// نرسیده و رسیده
آهی از سر رسیدن /// نکشیده و کشیده
غم سرگردونیامو /// با تو صادقانه گفتم
اسمی که اسم شبم بود /// با تو عاشقانه گفتم
من سرگردون ساده /// تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما /// تورو عاشق می دونستم
تو تمام طول جاده /// که افق برابرم بود
شوق تو راه توشه ی من /// اسم تو همسفرم بود
من دل شیشه ای هرجا /// هر شکستن که شکستم
زیر کوه بار غصه /// هر نشستن که نشستم
عشق تو از خاطرم برد /// که نحیفم و پیاده
تو رو فریاد زدم و باز /// خون شدم تو رگ جاده
نیزه ی نم باد شرجی /// وسط دشت تابستون
تازیانه های رگبار /// توی چله ی زمستون
نتونستن، نتونستن /// کینه ی منو بگیرن
از ن خسته ی خسته /// شوق رفتن و بگیرن
حالا که رسیدم این جا /// پره قصه برا گفتن
پر نیاز تو برای /// آب کشیدن و شنفتن
تورو با خودم غریبه /// از غمم جدا می بینم
خودمو پر از ترانه /// تو رو بی صدا می بینم
اون همیشه با محبت /// برا من دیگه نیستی
نگو صادقه این عشقت /// آخه چشمات میگه نیستی
من سرگردون ساده /// تو رو صادق می دونستم
این برام شکسته اما /// تورو عاشق می دونستم
تا بعد
Anonymous نوشته:
http://pagard.ayene.com
به این بلاگ هم حتماً یه سر بزنین...
شعرای زیبایی داره.